كفپوش ورزشي|چمن مصنوعي فوتبال |چمن مصنوعي فوتسال| چمن مصنوعي ورزشگاه

فوتبال ورزشي است كه در آن بازيكنان تماس هاي فيزيكي زيادي با سطح زمين دارند و تكل زدن و سر خوردن از جمله حركات اجتناب ناپذير در اين ورزش مي باشد. در بررسي ويژگي هاي مورد نظر براي يك چمن مصنوعي، علاوه بر عكس العمل ميان سطح و توپ، بر هم كنش ميان بازيكن و سطح، سايش پوست بازيكن و نيز دوام چمن مصنوعي معيارهاي تعيين كننده اي هستند.
چمن هاي مصنوعي كه در ابتدا ساخته شده بودند، به دليل دارا بودن اتصالات ضعيف و سايش و اصطكاك زياد نخ ها، براي استفاده در اين ورزش كاملاً مناسب نبودند و بازيكنان مجبور مي شدند در مواقع استفاده از زمين هاي داراي چمن مصنوعي، از پيراهن آستين بلند و شلوار استفاده كنند تا از رسيدن آسيب به پوست خود جلوگيري نمايند. اما امروزه با پيشرفت هايي كه در توليد چمن هاي مصنوعي حاصل شده است، استفاده از آنها در زمين هاي فوتبال افزايش يافته و به جاي چمن هاي طبيعي از فيلامنت هاي مصنوعي همچون پلي پروپيلن، پلي اتيلن و پلي آميد استفاده مي شود كه در واقع اين فيلامنت ها خاب هاي چمن مصنوعي را تشكيل مي دهند. خاب اين چمن ها مانند چمن هاي طبيعي در زمين ريشه دار نيستند، بلكه در يك پارچه زمينه جاسازي شده اند. بدين صورت كه در طول عمليات تافتينگ، فيلامنت ها به فرم لوپ (حلقه) در پارچه قرار داده مي شوند و در مرحله بعد برش مي خورند. براي جلوگيري از لغزيدن فيلامنت ها، پشت اين لايه را با ماده مخصوصي پوشش مي دهند.
در سال 2005 كه فدراسيون فوتبال اروپا (UEFA) و فدراسيون بين المللي فوتبال (FIFA) استفاده از جديدترين نسل چمن هاي مصنوعي را مجاز نمودند، چمن مصنوعي رسماً به دنياي فوتبال وارد شد. قبل از آن بررسي هاي زيادي در زمينه تدوين استانداردهاي كيفي براي چمن هاي مصنوعي، خواص فيزيكي مربوط به اتصالات، اصطكاك، غلتيدن و انعكاس توپ در آنها، احتمال ايجاد آسيب توسط آنها براي بازيكنان و همچنين مسائل اقتصادي مربوطه انجام شده بود. يكي از نتايج اين بررسي ها اين بود كه استفاده از چمن هاي مصنوعي محدوديت زماني نداشته و مستقل از شرايط آب و هوايي است. در حالي كه عمر مفيد يك زمين چمن طبيعي تنها به اندازه 600 ساعت بازي فوتبال است.
يكي ديگر از دلايل رشد استفاده از چمن هاي مصنوعي، معماري مدرن استاديوم هاي ورزشي است. از آنجا كه اكثر استاديوم هاي جديد كاملاً سقف دار هستند، چمن هاي طبيعي نمي توانند در آنها هوا و نور كافي دريافت كنند.

نسل سوم چمن هاي مصنوعي 
امروزه در زمينه سيستم هاي توليد، نوع نخ و لايه هاي زيرين اين كفپوش ها پيشرفت هاي قابل توجهي حاصل شده است. چمن هاي مصنوعي اوليه داراي خاب هاي كوتاهي بودند و به منظور ايجاد يك سطح محكم و فرش مانند، با تراكم بالايي توليد مي شدند. از چمن هاي نسل اول هنوز هم در زمين هاي هاكي و در چمن كاري چشم اندازها استفاده مي شود. از جمله معايب اين نوع چمن ها مي توان به لغزش زياد و خواص سايشي نامناسب آنها اشاره كرد كه هر دوي اين عوامل موجب افزايش احتمال وارد آمدن آسيب به بازيكنان فوتبال مي شد.

منبع :

چمن مصنوعي